De zonnecel is het basiselement van een fotovoltaïsche omzetter.  Het is een platte halfgeleider met een groot oppervlak, die in staat is om licht rechtstreeks om te zetten in elektrische energie.  Een zonnecel bestaat meestal uit  het halfgeleidingsmateriaal zelf ( meestal silicium), metalen contacten ( bijvoorbeeld zilver)  en een dunne coating ( bijvoorbeeld titaniumoxide)  ter verbetering van de optische eigenschappen.  De omzetting van zonlicht in elektrische stroom is een statisch proces.   Dit wil dus zeggen dat er geen bewegende onderdelen zijn en dat er geen geluid of afvalstoffen geproduceerd worden.  Het grote verschil tussen een zonnecel en een fotocel is dat bij de fotocel onder invloed van het licht uitsluitend de weerstand verandert.  Deze lichtgevoelige weerstanden worden vaak toegepast in belichtingsmeters.